Het origineel vanaf een grijsgedraaid cassettebandje in Cambodja… De panfluitversie in een eetcafé in het Peruaanse Cuzco… De muzak-uitvoering in de hotellobby van een Omaans hotel… Een hardcore-variant live gespeeld op de staten van Bogota… Zomaar ineens een gezongen door een vrouwstem op de autoradio middenin Death Valley (USA)… En dan de talloze keren in Thailand, Birma, Indonesië en allerlei andere landen dat die herkenbare eerste noten ineens uit een overstuurde box klonken…

Voor mij is Hotel California van The Eagles het ultieme vakantienummer, stomweg omdat ik nog nooit in een land ben geweest waar het op zeker moment níet een keer te horen was. Hoor ik die eerste noten, dan krijg ik dat fijne avontuurlijke gevoel van onbekende bestemmingen ontdekken: on a dark dessert highway, cool wind in my hair…

Deze versie ontdek ik zojuist. Mooi!