Aan de Duitse Mosel (niet de wijn, maar de rivier!) vindt mijn vijfde sessie ‘Wat kan ik leren van mijn Facebook-vrienden’ plaats. Met Stella Kegge. Al achttien jaar zetten we jaarlijks een lang weekend onze tent op aan het water. Daar krijgt Stella het vuur van. En ik ook! Stella is maf, lief, sterk en wijs. En doordat we al zolang samen doen wat we doen, zijn we helemaal op elkaar ingespeeld, staat de tent binnen korte tijd en kunnen we domweg genieten van het kabbelende water.

Daar, aan de rivier, veranderen in het schemerdonker op de langste dag van het jaar overscherende zwaluwen in zacht suizende vleermuizen. We zitten er urenlang stilzwijgend en gelukkig naast elkaar. Ik leer er de volgende dingen:

– Ware vriendschap heeft geen woorden nodig om wat dan ook te duiden.

– Iedere vriendschap zou de tijd moeten krijgen om te genieten van de gezamenlijke stilte.

– Een tent opzetten, is als fietsen: als je het ooit gedaan hebt, verleer je het nooit meer.

– Bij elkaar betrokken zijn en blijven, heeft niets te maken met de frequentie van je ontmoetingen. Wél met de intentie!

– Duits is een verrassend makkelijke taal met Weizen binnen handbereik.

– Zelfs de stoerste biker bloeit op door een beetje aandacht.

Lieve Stella, bedankt voor je lessen. Wat bijzonder om ze na achttien jaar eindelijk eens op te schrijven. Mag het vuurvliegje je pad verlichten! 🙂