Op de dag dat ze vele jaren geleden trouwde, werd Annely van Werkhoven een kaaskop. Maar haar Duitse bloed kruipt waar het niet gaan kan en stiekem heeft ze altijd dat beetje rock&roll behouden waarover onze oosterburen net wat meer beschikken dan wij ‘Hollanders’. Annely is type ‘ruwe bolster, blanke pit.’ Ze weet verbaal haar mannetje te staan, maar haar mooie, kleine hart is altijd in zicht, voor wie het wil zien. Compleet Saoedi Arabië ligt vol met door haar getekende oliepijpleidingen –Annely was technisch tekenaar- en ze geniet van een rit op de motor, of ernaast in de zijspan.

Maar voor m’n Facebook-project wil ze afspreken in het museum Beelden aan Zee. Verbaasd en nieuwsgierig ontmoet ik haar daar. Een dubbel genot want altijd als ik in Scheveningen ben, lonkt dat mooie masker in het helmgras, maar het is meer dan tien jaar geleden dat ik aan die lokroep gehoor gaf. Annely heb ik al zeker zes jaar niet meer echt gesproken. We hebben wat in te halen.

Tijdens de koffie vertelt Annely me dat ze hier voor het eerst is. Ook zij werd lange tijd gelokt door het masker, maar met een hond met verlatingsangst was een museum een no-go. Nog voor de beelden ons hebben geroerd, duiken we in de open wond van verlies. Verlies van hond Jack (16) die ze in de vakantie moest laten inslapen. En op het snijvlak van pijn en bevrijding komen geleerde lessen vanzelf, mede aangemoedigd door de beelden om ons heen…

Wat ik leer:

– Hoe groter de rol van een dierbare in je leven, hoe groter het verlies. En zo kan het dus zijn dat een huisdier dat altijd je zorg nodig heeft, een groter gat achterlaat dan een ouder op afstand.

– Liefde is: het zwakke punt van je partner triggeren; als jij het niet doet, doet niemand het en leert ie er nooit mee omgaan.

– Kunst legt je diepste zielenroerselen bloot. Wil je iemands gedachten, zorgen, angsten en vreugden leren kennen, ga dan samen naar een museum. (met als extra tip voor de journalisten onder u: spreek voor een interview eens af in een museum!)

Lieve Annely, wat een gouden dag was het, ondanks de regen, ondanks de kou. En wat een verrukkelijke afsluiting bij de Gebroeders Simonis! Dankjewel!