In deze eerste week van het begin van de rest van mijn leven voerde m’n ‘wat ik kan leren van mijn FB-vrienden’-project me naar de Drunense Duinen.

Bij strandjutter én surfdude én kunstenaar Rob Van de Wiel had ik gedacht dat de zee hem het vuur geeft. Maar de Drunense Duinen vormen zijn roots, z’n achtertuin, ze zijn de evenwichtbrenger. Daar wordt het vuur brandende gehouden. En dus banjeren we op een zonnige ochtend dwars door het rulle zand en zetten we een boom op en delen we levenswijsheden. De zandvlaktes met her en der een boom en struikgewas vertonen een sterke gelijkenis met de Afrikaanse steppes, een landschap dat op ieder mens een rustgevende uitwerking zou hebben vanwege onze oudste roots in dat werelddeel.

Rob ging me ooit voor in het proces van onthechting en ontheemding. Raakte z’n baan kwijt en besloot te doen wat hij wilde doen. Voor Rob is ‘vrijheid’ z’n ultieme streven; dansen op de golven, kop in de wind. Dat gevoel verwoordt hij in z’n kunst. Hij maakt van op het strand gevonden spullen prachtige armbandjes, kettingen en kunstwerken (check: www.beachbumb.nl).

Wat ik leer tijdens die lange wandeling:
1. Stel jezelf de vragen: waar word jij nou echt gelukkig van? En wat zou je doen als niets je in de weg stond?
2. Blijf niet hangen in denken, dromen en voorwaarden scheppen: begin gewoon!
3. Heb vertrouwen. Wat op je pad moet komen, komt op je pad.
4. Laat je niet verleiden door de eerste de beste zekerheid die je wordt geboden. Neem de tijd om iets te laten groeien en tot bloei te komen.

Een dag later heb ik de naam voor m’n site/blog gevonden en ga ik ermee aan de slag. Ik ben ‘gewoon begonnen’.

Rob, bedankt, wat fijn om met een gelijkgestemde zomaar stappen te maken op het pad en samen levenswijsheden te delen!