Omdat ik toch in de buurt was, ben ik spontaan begonnen met Nederlands’ bekendste langeafstand-wandeling: het Pieterpad. Ik besluit op atypische tijden te lopen, voor zoveel mogelijk route voor mezelf.

Dit omdat er volgens mijn eigen -onnavolgbare- berekening, momenteel minstens 17.000 mensen ergens (fysiek of gepland) op de route van het Pieterpad zijn.

Dus word ik vrijdag richting eind van de middag uitgezwaaid door de leukste, sportiefste en stoerste tweeling van Groningen en zet ik de eerste stap van een tocht die -volgens het boekje- 498 km is. Omdat mijn geregistreerde kilometers na twee dagen al een afwijking van zo’n 30% vertonen, denk ik dat het voor mij misschien wel wat meer dan dat gaat worden…
Queeste (naast het uitlopen van de eerste twee etappes): markeringen leren lezen (klinkt simpel, maar ik match niet met die taal en dasnie handig als je een pelgrimstocht in Japan wilt lopen) én oefenen met bagage, 6 kg om te beginnen.

Eerste etappe
De eerste etappe van -volgens het boekje- 12km van Pieterburen naar Winsum is een eitje. Met een noordenwindje in de rug en een aangenaam zonnetje op m’n smoel stap ik door het vlakke maar toch afwisselende landschap van Groningen. Pittoreske kerkjes, strakke slootjes en prachtige vogelconcerten doen me vergeten dat er geen enkele uitspanning open is waar je even kon neerstrijken -of kunt plassen!-. En als het toch allemaal even wat saai wordt langs het Mensingerweersterloopdiep, vlak voordat ik Winsum, ‘het mooiste dorp van Nederland’ binnenloop, ontdek ik de stimulerende werking van de podcast.

Last Post
Bij het kerkje van Winsum bel ik met een deel van de tweeling van de vorige dag die zo lief is me deze dagen heen en weer te chauffeuren en rijden we naar Eenrum voor een nachtje in B&B Lastpost. In alle opzichten een briljante naam voor deze Last Post voor dag 1. Ik heb in plaats van 12 13,5 km gelopen. Dat is overkomelijk…